Besalú oh nee, toch niet

Vandaag stond Besalú op het programma, vakantie blijkt echter een uitstekende reden om van je planning af te wijken. En zo geschiedde .. Opa & oma werden om 10h15 wakker en tegen de tijd dat we klaar waren om op pad te gaan was het te warm voor zo'n trip. 

Goed, alles omgegooid en richting kust, één van de plekjes waar ik mijn hart verloren heb: Blanes. 

De rots op de foto (Sa Palomera) markeert het einde van de Costa Brava. 

Omdat we best trek hadden gekregen hebben we de auto geparkeerd en met uitzicht op de haven een tafeltje gevonden. 

De uiterst vriendelijke Juan,

Uruguayaan met Armeense roots, bediende ons en heeft ons een onvergetelijke middag bezorgd. Het eten was voortreffelijk 

En we hebben leuk met hem gepraat. Na het eten zijn we naar het Castillo de Sant Joan gereden, met uitzicht over Blanes en zicht tot aan Mataró. 

Terug bij onze Pipowagen brak er onweer los wat zeer welkom was omdat onze auto inmiddels licht-roze was van alle stof en vuiligheid. We hebben uiteindelijk nog tot half twaalf buiten gezeten. 

Voor nu slaap lekker, morgen een bezoek aan mijn vrienden, ik verheug me daar erg op! Ik ken ze al 46 jaar en heb ze 6 jaar niet gezien. Ze zijn ouder dan ik en inmiddels wat broos in hun gezondheid maar zeker fijn ze weer te zien!!

🙏🏻❤️🕉️