D-Day

Vandaag zijn we langs de twee stranden geweest waar de Amerikanen aan land kwamen op 6 juni 1944 tijdens Operation Overlord. 

Onderweg naar Utah Beach zagen we twee jonge mannen op een parkeerplaats bij een monument, de ene had een doedelzak vast ... Als er iets emotie oproept bij mij dan is het wel 'Scotland the Brave', gespeeld op een doedelzak. 

Op verzoek heeft hij dat gespeeld en de eerste tranen van de dag hebben gevloeid. 

Daarna doorgereden naar het eerste strand. De verschillen tussen Utah Beach

en Omaha Beach zijn immens. 

Van de 'first wave' op Utah stierven iets meer dan 400 soldaten. Zo'n 1,9 procent. De 'first wave' op Omaha kostte 85% hun leven. De begraafplaats die gewijd is aan deze mannen, vaak jongens nog, in Colleville-sur-Mer is onwaarschijnlijk groot. 

Omaha Beach waar de landing plaatsvond beslaat zo'n 8 kilometer en ligt bij drie kleine dorpjes. De'first wave' kwam aan land rond 06h30, een uur na laag water. Dat betekende dat de soldaten zo'n 750 meter strand moesten overbruggen. Vanwege de vele, door de Duitsers in het water geplaatste, obstakels is er toch voor dat moment gekozen. 

Na de overweldigende indrukken die deze plaats met zich meebrengt reden we terug naar Sainte-Mère-Église. 

We ontdekten in het dorp één van de 1200 geplaatste 'palen' tussen hier (het eerste dorp van Frankrijk dat bevrijd werd) en Bastogne. 

Ook kwamen we langs een kasteel waar de eigenaresse ten tijde van de oorlog het verzet heeft geholpen. Haar kasteel werd min of meer gevorderd door de Duitse legerleiding. Ze spraken af, in het Frans uiteraard, dat de Duitsers de bovenste verdiepingen mochten bewonen terwijl zij beneden zou verblijven. 

De Duitsers wisten echter niet dat deze dame ook vloeiend Duits sprak en alles wat ze hoorde zeggen heeft doorgegeven aan het verzet. 

Een mooi einde van deze enerverende dag. 

Wordt morgen vervolgd. 

🙏🏻❤️🕉️